Archaeology

Ο όρος γεωαρχαιολογία περιγράφει την εφαρμογή των γεωεπιστημών για την επίλυση ερευνητικών προβλημάτων στην αρχαιολογία. Η αλληλεπίδραση μεταξύ των επιστημών της γεωλογίας και της αρχαιολογίας χρονολογείται στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν η γεωλογία και η προϊστορική αρχαιολογία αναπτύχθηκαν ουσιαστικά παράλληλα. Στη γεωαρχαιολογία είναι σύνηθες να εξετάζεται κυρίως ένα υποσύνολο των γεωεπιστημών όπως η γεωμορφολογία, η ιζηματολογία και η αρχαιολογική στρωματογραφία^[1]. Σύμφωνα με τον Renfrew (1976) «'εφόσον η αρχαιολογία ή τουλάχιστον η προϊστορική αρχαιολογία ανακτά σχεδόν όλα τα βασικά δεδομένα με ανασκαφή, κάθε αρχαιολογικό πρόβλημα ξεκινά ως πρόβλημα στη γεωαρχαιολογία»^[2].

Οι απαρχές της επιστημονικής αρχαιολογίας τον 19ο αιώνα συνδέονται στενά με την παράλληλη ανάπτυξη της γεωλογίας. Η συγκεκριμένη διεπιστημονική προσέγγιση οφείλεται στον Τσαρλς Λάιελ, ο οποίος έγραψε το Principles of Geology (Αρχές της Γεωλογίας), 1830-33, που θεωρείται ευρέως ως ένα από τα θεμέλια της σύγχρονης γεωλογίας, αλλά και το The Geological Evidences of the Antiquity of Man (Γεωλογικές Μαρτυρίες της Αρχαιότητας του Ανθρώπου) το 1863^[3].

Από όλες τις επιστημονικές εξελίξεις στην αρχαιολογία, η σημαντικότερη πιθανώς ήταν η ανάπτυξη τεχνικών τηλεπισκόπησης που σχεδιάστηκαν για τον εντοπισμό και τον εντοπισμό θαμμένων στοιχείων πριν από την ανασκαφή. Η αεροφωτογραφία παρείχε για πολλά χρόνια το βασικό στήριγμα της τηλεπισκόπησης που εφαρμόζεται στην αρχαιολογία^[4], αλλά τα τελευταία χρόνια υπήρξε αυξανόμενη συνειδητοποίηση της πιθανής χρήσης δορυφορικών πολυφασματικών δεδομένων<ref>Shennan & Donoghue 1992, 223</ref>. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της τηλεπισκόπησης πραγματοποιείται στο έδαφος, χρησιμοποιώντας τεχνικές που αναπτύχθηκαν και τροποποιήθηκαν από τη γεωφυσική έρευνα. Σε αυτές περιλαμβάνονται τεχνικές ηλεκτροδιασκόπησης^[5] και μαγνητομετρίας^[6], όπως επίσης το γεωραντάρ, η μέθοδος ηχητικής διερεύνησης κ.ά.

• Clark, A. (1996). Seeing beneath the soil: prospecting methods in archaeology. Braintree: B.T. Batsford. ISBN 0-203-16498-9.
• Karali, l.; Afonasin, E. (2019). «An Outline of the History of Archaeology». Schole: 823-840. doi:https://dx.doi.org/10.25205%2F1995-4328-2019-13-2-823-840.
• Pollard, A.M. (1999). «Geoarchaeology: an introduction». Geological Society London Special Publications: 7-14. doi: https/doi.org/10.1144/GSL.SP.1999.165.01.01.
• Renfrew, C. (1976). «Archaeology and the Earth Sciences», in Geoarchaeology: Earth Science and the Past, edited by Davidson, D.A. (1-5) Boulder, Colorado: Westview Press. ISBN 9780715609255.
• Renfrew, C.· Bahn, B. (2001). Αρχαιολογία: Θεωρίες, μεθοδολογία και πρακτικές εφαρμογές. Αθήνα: Ινστιτούτο του Βιβλίου-Α. Καρδαμίτσα. ISBN 978-960-354-329-9.
• Riley, D.N.· Bewley, R.H. 1996. Aerial Archaeology in Britain. Shire, England: Princes Risborough. ISBN 978-0747803225.
• Shennan, I., Donoghue, D.N.M. 1992. «Remote sensing in archaeological research», in New Developments in Archaeological Science, edited by Pollard, A.M. Proceedings of the British Academy 77, (223–232) Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-726118-7.

• The Laboratory of Geoarchaeology, Kazakhstan Information about Geoarchaeological work in Central Asia
• SASSA (Soil Analysis Support System for Archaeologists)