Πίνακας Περιεχομένων
Βλέπετε μια παλαιότερη έκδοση της σελίδας!
Ως 'νεκρόπολη' (νεκρόπολις) στην αρχαιολογία αναφέρεται ταφικό πεδίο ή ταφικό σύμπλεγμα με ακανόνιστη ή κανονική σχεδίαση που θυμίζει ενίοτε αστικό πολεοδομικό σχεδιασμό. Σε αρκετές περιπτώσεις (βλ. Ταρκινία και Κερβετέρι των Ετρούσκων<ref>Oleson John P. 1976, “Regulatory Planning and Individual Site Development in Etruscan Necropoles” στο The Journal of the Society of Architectural Historians, Vol. 35, No. 3 (Οκτ), 204-218.</ref> αιγυπτιακές και ελληνικές νεκροπόλεις) οι εκτάσεις που καλύπτουν τα ταφικά πεδία είναι μεγαλύτερες από εκείνες που καλύπτουν οι κατοικήσεις από τις οποίες εξαρτώνται<ref>3,5 χλμ2 στην περίπτωση της νεκρόπολης Gabbari, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Βλ. Riggs Christina 2002, “Necropolis I” στο The Journal of the American Oriental Society , Vol. 122.</ref>.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων η αρχαιολογική μαρτυρία υποδεικνύει ένα πρότυπο ανάπτυξης, σύμφωνα με το οποίο μικρά ταφικά πεδία αναπτύχθηκαν, σταδιακά περιβαλόμενα από μεγάλους αριθμούς τάφων. Ο ιστορικός της τέχνης]] Νάιτζελ Σπίβι (Nigel Spivey) θεωρεί ότι ο όρος κοιμητήριο είναι ανεπαρκής για να αιτιολογήσει τέτοιες πολύπλοκες θέσεις ταφής[1][2].