Archaeology

Ο Άλαν Γουέις (Alan John Bayard Wace) ήταν Άγγλος αρχαιολόγος. Γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου 1879 Κέιμπριτζ, Αγγλία και πέθανε 9 Νοεμβρίου 1957, στην Αθήνα^[1][2].

Πατέρας του ήταν ο Φρέντερικ Τσαρλς Γουέις (Frederic Charles Wace) και η μητέρα του η Φάννυ Μπάγιαρντ (Fanny Bayard). Το 1925 νυμφεύτηκε την Αμερικανίδα Έλεν Πενς (Helen Pence), κόρη καθηγητή του Πανεπιστημίου Νορθουέστερν (Northwestern University) στο Έβανστον (Evanston) του Ιλινόι. Απέκτησε μια κόρη. Το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του το πέρασε στην Ελλάδα, όπου και απεβίωσε^[3].

Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες του σπουδές στο Shrewsbury School και στη συνέχεια στο Pembroke College του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ (1898). Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έκανε πρακτική άσκηση στη Βρετανική Σχολή Αθηνών (1902), στη Βρετανικής Σχολής της Ρώμης (1903-1904) και μετά την αποφοίτησή, του έγινε βιβλιοθηκονόμος στη Βιβλιοθήκη της αρχαιολογικής σχολής (1905-1906)^[4].

Δίδαξε κατά την περίοδο 1912 έως το 1914 Αρχαία Ιστορία και Αρχαιολογία στο University of St Andrews της Σκωτίας. Υπήρξε διευθύνων της Βρετανικής Σχολής Αθηνών κατά την περίοδο 1914-1923, όπου είχε την ευθύνη των βρετανικών αρχαιολογικών αποστολών στην Ελλάδα.

Την περίοδο 1924 με 1934 διετέλεσε Αναπληρωτής Φύλακας στο Τμήμα Κλωστοϋφαντουργίας του Μουσείου Βασίλισσας Βικτορίας και Πρίγκιπα Αλβέρτου. Κατά την περίοδο 1934 με 1944 ήταν αναπληρωτής καθηγητής της έδρας της Κλασικής Αρχαιολογίας (Laurence Professor of Classical Archaeology) του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, ενώ αργότερα από το 1944 έως το 1950, υπήρξε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο^[5]. Διετέλεσε επίσης για μία μικρή περίοδο, διευθύνων της Βρετανικής Σχολής της Ρώμης^[6].

Η επιστημονική του και αρχαιολογική του έρευνα κάλυπτε τις περιοχές της Αρχαίας Σπάρτης, -ειδικότερα το Μενελάειον Σπάρτης- των Μυκηνών, της Τροίας, τη Θεσσαλίας, την Αρχαία Κόρινθο και την Αλεξάνδρεια. Μαζί με τον Καρλ Μπλέγκεν πραγματοποίησε σημαντικές μελέτες για τη χρονολόγηση των ιστορικών περιόδων της Εποχής του Χαλκού στην οποία ανήκει ο μυκηναϊκός πολιτισμός, καθώς και για την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β΄. Έκανε θεμελιώδεις μελέτες για την παρουσία του μυκηναϊκού πολιτισμού στη Θεσσαλία. Στις Μυκήνες συνέχισε το ανασκαφικό έργο του Ερρίκου Σλήμαν και με τις έρευνές του βοήθησε στην αποσαφήνιση της ιστορίας της πόλης^[7]. Διαφώνησε με τον Άρθουρ Έβανς και αποχώρησε για αυτόν τον λόγο από τη Βρετανική Σχολή Αθηνών, όταν υποστήριξε ότι η Γραμμική Β' που μιλούσαν στις Μυκήνες ήταν ελληνική γλώσσα, σε αντίθεση με τον Έβανς που υποστήριζε το αντίθετο. Δικαιώθηκε αργότερα, όταν αποκρυπτογραφήθηκε η συγκεκριμένη γραφή από τον αρχιτέκτονα Μάικλ Βέντρις^[8].

Ένας αριθμός των μελετών του Άλαν Γουέις δημοσιεύτηκαν σε ετήσιες εκδόσεις της Βρετανικής Σχολής Αθηνών. Άλλα έργα του είναι:

• Prehistoric Thessaly (1912).
• The nomads of the Balkans : an account of life and customs among the Vlachs of northern Pindus''(1913).
• Excavations at Mycenae (1923).
• Chamber tombs at Mycenae (1932).
• Mycenae, an Archaeological History and Guide (1949).
• A Companion to Homer (1962).
• The Marlborough Tapestries (reprinted 1968).

Για έργα του που εκδόθηκαν στην Ελληνική, βλ. σχετική καταχώριση στη ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ^[9].

• Alan John Bayard Wace Professional Archive. Ανάκτηση 18/09/2022.
• Alan Wace στο Archive.org. Ανάκτηση 18/09/2022.
• Online Books by A. J. B. Wace. Ανάκτηση 18/09/2022.