Σεργκέι Αριστάρχοβιτς Σεμένοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από archaeology
Πήδηση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση
← Παλαιότερη επεξεργασίαΝεότερη επεξεργασία →
ΟπτικήΚώδικας wiki
Γραμμή 15: Γραμμή 15:
==Παραπομπές==
==Παραπομπές==
<references/>
<references/>
Βιβλιογραφία
*Longo, L., & Skakun, N. (Eds.). (2005). “Prehistoric Technology” 40 years later: functional studies and the Russian Legacy. Memorie del Museo Civico di Storia Naturale di Verona, II serie, Scienze dell’Uomo, 7. https://www.researchgate.net/publication/280134981
*Anderson, P.C., Chabot, J., & van Gijn, A. (2005). Various viewpoints on the work of S.A. Semenov. In L. Longo & N. Skakun (Eds.), ''“Prehistoric Technology” 40 years later''. https://www.academia.edu/1438254
*Semenov, S.A. (1964). ''Prehistoric Technology: An Experimental Study of the Oldest Tools and Artefacts from Traces of Manufacture and Wear''. Cory, Adams & Mackay. https://archive.org/details/prehistorictechn0000seme
*Marreiros, J., Gibaja, J.F., & Bicho, N.F. (Eds.). (2015). ''Experiments Past''. Sidestone Press. ISBN 9789088902512. https://www.sidestone.com/openaccess/9789088902512.pdf
*Philokyprou, M. (2023). Once upon a time in micrometers…tools, activities, and living spaces during the Pre-Pottery Neolithic in Cyprus. ''HAL''. https://shs.hal.science/halshs-03462338v1


[[Κατηγορία:Σοβιετικοί αρχαιολόγοι]]
[[Κατηγορία:Σοβιετικοί αρχαιολόγοι]]

Αναθεώρηση της 15:03, 30 Οκτωβρίου 2025

Ο Σεργκέι Αριστάρχοβιτς Σεμένοφ (Sergei Aristarkhovich Semenov) (1898-1978), Σοβιετικός αρχαιολόγος, υπήρξε εμβληματική μορφή στην ιστορία της αρχαιολογίας, γνωστός για την πρωτοποριακή του συμβολή στην ανάπτυξη της ιχνολογίας (traceology), μιας μεθόδου που επέτρεψε την επιστημονική ανάλυση των προϊστορικών εργαλείων μέσα από τα ίχνη φθοράς και κατασκευής τους. Σε μια εποχή όπου η αρχαιολογία βασιζόταν κυρίως σε μορφολογικές ταξινομήσεις, ο Σεμένοφ εισήγαγε πειραματικές προσεγγίσεις που συνέδεαν τα ευρήματα με τις ανθρώπινες συμπεριφορές και τεχνολογίες. το έργο του, που ξεκίνησε από τη δεκαετία του 1930, αμφισβήτησε τις ορθόδοξες σοβιετικές θεωρίες και επηρέασε παγκόσμια τη μελέτη της προϊστορίας, προάγοντας μια ολιστική κατανόηση των αρχαίων πολιτισμών[1]. Αυτό το δοκίμιο εξερευνά τη ζωή, τις συνεισφορές και την κληρονομιά του, βασισμένο αποκλειστικά σε ανοιχτής πρόσβασης διεθνείς πηγές, για να εξασφαλίσει αξιοπιστία και επαληθευσιμότητα.

Βίος

Ο Σεμένοφ γεννήθηκε το 1898 στη Σοβιετική Ένωση και απεβίωσε το 1978. Ξεκίνησε την ερευνητική του πορεία τη δεκαετία του 1930, εργαζόμενος στο Ινστιτούτο Ιστορίας Υλικού Πολιτισμού (νυν Αγία Πετρούπολη), όπου ίδρυσε το Εργαστήριο Πειραματικής Αρχαιολογίας και Ιχνολογίας. Παρά τις πολιτικές πιέσεις, που επέβαλλαν τη "θεωρία σταδίων" στην αρχαιολογία, ο Σεμένοφ ανέπτυξε μεθόδους που προέβλεπαν σύγχρονες έννοιες όπως οι στρατηγικές συμπεριφοράς, ξεπερνώντας χρονικούς περιορισμούς[2]. Η απομόνωσή του από τη Δύση λόγω γλωσσικών και πολιτικών φραγμών καθυστέρησε την αναγνώρισή του, αλλά η μετάφραση των έργων του στα Αγγλικά το 1964 άνοιξε δρόμους για τη διεθνή διάδοση του έργου του[3]. Το 2000, το συνέδριο για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του στην Αγία Πετρούπολη τίμησε την κληρονομιά του, ενώ το 2005 στη Βερόνα συγκεντρώθηκαν 200 επιστήμονες για να συζητήσουν το έργο του[4].

Συνεισφορές στην αρχαιολογία

Η κύρια συνεισφορά του Σεμένοφ ήταν η ιχνολογία, ορισμένη ως η μελέτη της παραγωγής, λειτουργίας και χρήσης τεχνέργων μέσω ανάλυσης ιχνών φθοράς στις επιφάνειές τους[5]. Αυτή η μέθοδος ενσωμάτωνε πειραματικές διαδικασίες, εθνογραφικές συγκρίσεις και μικροσκοπική εξέταση, επιτρέποντας την ανακατασκευή τεχνολογικών και οικονομικών δομών αρχαίων κοινωνιών[6]. Σε αντίθεση με δυτικές προσεγγίσεις που εστίαζαν σε υψηλές μεγενθύσεις, ο Semenov τόνιζε τεχνικές όπως η επικάλυψη επιφανειών με οξείδιο μαγνησίου για καλύτερη ορατότητα ιχνών, μέθοδος που συχνά αγνοήθηκε στη Δύση[7]. Οι πειραματικές του προγραμματίσεις κάλυπταν υλικά όπως λίθος, οστά και ξύλο, επαληθεύοντας λειτουργίες μέσω σύγκρισης ιχνών[8]. Επηρέασε τη νέα αρχαιολογία του Λιούις Μπίνφορντ και τη Λειτουργική αλυσίδα του Αντρέ Λερουά-Γκουράν (André Leroi-Gourhan}, προάγοντας διεπιστημονικές μελέτες που συνδέουν εργαλεία με πολιτισμικές συμπεριφορές[9]. Σε συζητήσεις με τον Φρανσουά Μπορντ (François Bordes), υπερασπίστηκε την ιχνολογική προσέγγιση έναντι εικασιών βασισμένων σε μορφή, τονίζοντας την εμπειρική απόδειξη[10]

Κύρια Έργα

Το k;yrio έργο του Semenov είναι το Pervobytnaya Tekhnika (1957), μεταφρασμένο ως Prehistoric Technology (1964), που παρουσιάζει πειραματικές μελέτες σε εργαλεία από ίχνη κατασκευής και φθοράς[11]. Περιλαμβάνει κεφάλαια για μεθόδους εργασίας σε οστά, lλίθο και ξύλο, με φωτογραφίες και αναλύσεις[12]. Άλλο σημαντικό είναι το "The Forms and Functions of the Oldest Tools" (1970), που συζητά μορφές και λειτουργίες αρχαίων εργαλείων[13]. Το 1974 εξέδωσε το "The Origins of Farming", εστιάζοντας σε παλαιοοικονομικές ανακατασκευές[14]. Με τη G.E. Korobkova, συνέγραψε το "Ancient Production Technologies" (1983), επεκτείνοντας σε τεχνολογίες παραγωγής[15]. Η συλλογή "The Roots of Use-Wear Analysis: Selected Papers of S.A. Semenov" (2005) μεταφράζει βασικά άρθρα του, κάνοντας το έργο του προσβάσιμο<r στη Δύση[16].

Κληρονομιά και επίδραση

Η κληρονομιά του Σεμένοφ είναι σημαντική, με την ιχνολογία να αποτελεί βασική μέθοδο σε σύγχρονες μελέτες, όπως σε νεολιθικούς χώρους στην Κύπρο όπου χρησιμοποιείται για ανάλυση εργαλείων και χώρων[17]. Επηρέασε δυτικές σχολές, γεφυρώνοντας σοβιετικές και δυτικές προσεγγίσεις, όπως φαίνεται σε συνέδρια και εκδόσεις[18]. Σήμερα, η μέθοδός του εφαρμόζεται σε πολυάριθμες μελέτες, προάγοντας κατανόηση προϊστορικών οικονομικών συστημάτων και τεχνολογιών, ενώ αναγνωρίζεται ως βάση για λειτουργική ταξινόμηση λίθινων εργαλείων[19]. Παρά τις αρχικές διαφορές με δυτικούς, η εργασία του προωθεί ισορροπημένες απόψεις, αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα των αρχαίων πολιτισμών.

Παραπομπές

  1. ↑ Semenov 1964, xi-xv.
  2. ↑ Anderson et al. 2005, 533.
  3. ↑ Longo and Skakun 2005, 513.
  4. ↑ Korobkova 2005, 533.
  5. ↑ Levitt 1979, in Longo and Skakun 2005, xi
  6. ↑ Semenov 1957, 112.
  7. ↑ Semenov 1964, Chapter 6.
  8. ↑ Semenov 1970, 1-20.
  9. ↑ Vasil'ev 2005, 513.
  10. ↑ Semenov 1970, 2.
  11. ↑ Semenov 1964, όλο το βιβλίο.
  12. ↑ Semenov 1964, 112.
  13. ↑ Semenov 1970, 1-20.
  14. ↑ Semenov 1974.
  15. ↑ Korobkova and Semenov 1983
  16. ↑ Longo and Skakun 2005, 7.
  17. ↑ Semenov 1964, in Philokyprou 2023.
  18. ↑ Anderson et al. 2005, 509-539.
  19. ↑ Semenov 1957, 15.

Βιβλιογραφία

Ανακτήθηκε από «https://archaeology.archive.gr/mediawiki-1.44.0/index.php?title=Σεργκέι_Αριστάρχοβιτς_Σεμένοφ&oldid=1065»