Με τον όρο αρχαιοσεισμολογία εννοείται η μελέτη σεισμών του παρελθόντος από την ανάλυση αρχαιολογικών θέσεων. Τέτοιου είδους αναλύεις αποδίδουν συνήθως άγνωστες πληροφορίες για σεισμικά γεγονότα που δεν έχουν ιστορικά καταγραφεί. Τέτοιου είδους δεδομένα βοηθούν, επίσης, στην τεκμηρίωση σεισμικού κινδύνου σε περιοχές με μεγάλες περιόδους επαναφοράς εξαιρετικά καταστροφικών σεισμών[1]. Το 1991, σε διεθνές συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα σηματοδοτήθηκε η έναρξη της σύγχρονης έρευνας στον τομέα της αρχαιοσεισμολογίας, που περιγράφθηκε ως «μελέτη των αρχαίων σεισμών και των κοινωνικών, πολιτιστικών, ιστορικών και φυσικών επιδράσεών τους»[2].
Το αρχαιολογικό αρχείο φέρει τρεις διαφορετικές μαρτυρίες σεισμικής δραστηριότητας.