Τεχνική Λεβαλλουά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Νέα σελίδα με 'Η '''τεχνική Λεβαλλουά''' (ΔΦΑ: [lə.va.lwa]) αποτελεί διακριτό είδος λιθοτεχνίας που αναπτύχθηκε κατά την Παλαιολιθική περίοδο<ref>Picin et al. 2017, 3.</ref><ref>Chazan 1997, 720.</ref>. Το όνομα της τεχνικής προέκυψε από λίθινα ευρήματα στο προάστιο Λεβαλλουά-Περρέ, του Παρισιού<ref>Eren e...' |
(Καμία διαφορά)
|
Αναθεώρηση της 14:28, 22 Νοεμβρίου 2025
Η τεχνική Λεβαλλουά (ΔΦΑ: [lə.va.lwa]) αποτελεί διακριτό είδος λιθοτεχνίας που αναπτύχθηκε κατά την Παλαιολιθική περίοδο[1][2]. Το όνομα της τεχνικής προέκυψε από λίθινα ευρήματα στο προάστιο Λεβαλλουά-Περρέ, του Παρισιού[3]. Η τεχνική της απόκρουσης είναι πιο εξελιγμένη από παλαιότερες μεθόδους λιθοτεχνίας, που σχετίζονταν με τυχαία απόσπαση (απόκρουση) από την κροκάλα ή πυρήνα[4]. Ο πυρήνας που χρησιμοποιείται στην τεχνική Λεβαλλουά είναι προεπεξεργασμένος και μπορεί να είναι πρισματικός, σφαιρικός, χελωνοειδής ή με αιχμές[5]
Η μέθοδος του προεπεξεργασμένου πυρήνα παρέχει μεγαλύτερο έλεγχο όσον αφορά στο μέγεθος και το σχήμα της τελικής φολίδας που μπορεί κατόπιν να χρησιμοποιηθεί ως ξέστρα ή μαχαίρι, αν και με την κατάλληλη προσαρμογή είναι δυνατόν να παράγει αιχμηρά αντικείμενα[6]. Η τεχνική με προεπεξεργασμένο πυρήνα κατατάσσεται ως Μέθοδος 3, όσον αφορά στον τρόπο επεξεργασίας, δηλαδή απόξεση λεπίδων με αλληλεπικαλυπτόμενη σειρά απόκρουσης φολίδων και φαίνεται ότι αναπτύχθηκε κατά την Μέση παλαιολιθική περίοδο, πριν από 300.000 χρόνια[7][8].
Λιθοτεχνίες που περιλαμβάνουν την τεχνική Λεβαλλουά στην Ελλάδα, απέδωσε η αρχαιολογική έρευνα στη Θεόπετρα, την Aλόννησο των Βόρειων Σποράδων και τη θέση Λακωνίδα στη Μάνη[9][10][11].
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
- Chazan, M. 1997. Redefining Levallois. Journal of Human Evolution 33:719–735. https://cognitivearchaeologyblog.wordpress.com/wp-content/uploads/2015/11/chazan-levallois.pdf
- Eren, M. I., B. A. Bradley, and C. G. Sampson. 2011. Why Levallois? A Morphometric Comparison of Experimental ‘Preferential’ Levallois Flakes versus Debitage Flakes. PLOS ONE 6(1):e29273. https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0029273
- Facorellis, Y., N. Kyparissi-Apostolika, and Y. Maniatis. 2013. Interpreting radiocarbon dates from the paleolithic layers of Theopetra cave in Thessaly, Greece. Radiocarbon 55:1432–1442. https://www.academia.edu/11788590/INTERPRETING_RADIOCARBON_DATES_FROM_THE_PALEOLITHIC_LAYERS_OF_THEOPETRA_CAVE_IN_THESSALY_GREECE
- Harvati, K., A. Darlas, S. E. Bailey, T. R. Rein, S. El Zaatari, L. Fiorenza, O. Kullmer, and E. Psathi. 2013. New Middle Paleolithic sites from the Mani Peninsula, Southern Greece. Journal of Field Archaeology 38:243–257. https://www.researchgate.net/publication/273760432_New_Middle_Paleolithic_sites_from_the_Mani_Peninsula_Southern_Greece
- Picin, A., M. Vaquero, G.-C. Weniger, and E. Carbonell. 2017. Early Levallois and the beginning of the Middle Paleolithic in central Italy. PLOS ONE 12(10):e0186081. https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0186081
- Rosenberg-Yefet, T., R. Barkai, and A. Gopher. 2022. Lower Paleolithic Winds of Change: Prepared Core Technologies and the Onset of the Levallois Method in the Levantine Late Acheulian. Frontiers in Earth Science 10:847358. https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/feart.2022.847358/full
- Thompson, J., A. Mackay, M. Stathias, and E. Panagopoulou. 2018. In search of Pleistocene remains at the Gates of Europe: Eurasian Steppe Corridor migration events signalled in the Western Aegean archipelago? Quaternary International 497:137–152. https://zenodo.org/records/3569171
